Με τον όρο αρχαία ελληνική γλώσσα ή αρχαία ελληνικά εννοείται μια μορφή της ελληνικής γλώσσας που ομιλείτο κατά τους αρχαϊκούς χρόνους και την κλασική αρχαιότητα. Στον όρο περιλαμβάνεται συνήθως και η μετακλασική εποχή της ελληνιστικής περιόδου. Ωστόσο, οι μεταλλάξεις της γλώσσας κατά την ελληνιστική περίοδο δικαιολογούν μεθοδολογικά την διακριτή θεώρησή της με τον όρο Ελληνιστική κοινή.
Η μελέτη της ελληνικής γλώσσας μέσα από τις πηγές που επιβιώνουν στην προφορική εκφορά της γλώσσας και τα γραπτά τεκμήρια, μας επιτρέπει να διαγράψουμε την εξελικτική πορεία της γλώσσας, να εντοπίσουμε την ινδοευρωπαϊκή της καταγωγή, τους αρχαϊσμούς, τα προελληνικά δάνεια και να επισημάνουμε την εμφάνισή της κατά τη μυκηναϊκή εποχή. Οι κύριες φάσεις της εξελικτικής πορείας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι πέντε:
- Αρχαϊκή γλώσσα των μυκηναϊκώνχρόνων, έτσι όπως καταγράφεται στη συλλαβογράμματη γραφή που οι αρχαιολόγοι ονομάζουν Γραμμική Β΄.
- Αρχαία ελληνική γλώσσα με την αλφαβητική γραφή και τις διαλέκτους της
- Ελληνιστική κοινήτων ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων
- Μεσαιωνική γλώσσα του βυζαντινούελληνισμού, κομβικό σημείο μετουσίωσης της ελληνικής κατά τον 15ο αιώνα.
Η αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν η γλώσσα του Ομήρου καθώς και των Αθηναίων ιστορικών, θεατρικών συγγραφέων και φιλοσόφων του 5ου αιώνα π.Χ. Έχει συνεισφέρει χιλιάδες λέξεις σε κάθε δυτική γλώσσα και αποτελεί βασικό μάθημα σε εκπαιδευτικά ιδρύματα του δυτικού κόσμου από την εποχή της Αναγέννησης. Τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται σε πολλές χώρες του κόσμου, τόσο για μαθητές θεωρητικών σχολείων ή επιστημών αλλά και στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, ή σε μεμονωμένα σχολεία σε κάποιες χώρες. Στις περισσότερες χώρες διδάσκεται με ερασμιακή προφορά, ενώ στην Ελλάδα και στην Κύπρο ακολουθείται η σημερινή προφορά της ελληνικής.
Πηγή: Wikipedia
