Deutsch

Κριτήριο Αξιολόγησης: Εικονικός κoσμός, Metaverse

Κείμενο I
Metaverse: Πώς θα είναι ο νέος ψηφιακός κόσμος
Ο νέος ψηφιακός κόσμος του metaverse (ή μετά-σύμπαν) αποτελεί πλέον μια
πραγματικότητα που σταδιακά παίρνει σάρκα και οστά, προετοιμάζοντάς μας για ένα νέο
κεφάλαιο που θα φέρει ριζικές αλλαγές καθώς και νέες προκλήσεις, τόσο στην
επαγγελματική όσο και την κοινωνική μας ζωή.
Το metaverse συνδυάζει δύο έννοιες, οι οποίες υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια: 1) την
εικονική πραγματικότητα και 2) μια δεύτερη ψηφιακή ζωή. Σύμφωνα με τους New York
Times, οι ειδικοί στον τομέα της Τεχνολογίας ονειρεύονται εδώ και δεκαετίες, μια εποχή, στην
οποία οι εικονικές μας ζωές θα παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο με τις κανονικές μας ζωές.
Δηλαδή, από θεωρητικής απόψεως, να περνάμε πολύ χρόνο συναναστρεφόμενοι τους
φίλους και τους συναδέλφους μας, σε εικονικά περιβάλλοντα. Κατά συνέπεια, θα ξοδεύουμε
και χρήματα στον διαδικτυακό αυτό χώρο, για την αγορά ρούχων και αντικειμένων για τις
ψηφιακές εκδοχές των εαυτών μας (avatars). [...]
Ο Μάθιου Μπολ, επιχειρηματίας που έχει εξετάσει σε βάθος το θέμα, αναφέρει ότι το
μετασύμπαν αντιπροσωπεύει το τέταρτο κύμα στον τομέα των υπολογιστών, μετά τον
κεντρικό υπολογιστή (mainframe), τον προσωπικό υπολογιστή και τον φορητό υπολογιστή.
«Περνάει στη φάση αυτού που πολλοί αποκαλούν “υπολογιστή περιβάλλοντος”, αναφέρει ο
ίδιος σχετικά με το metaverse. «Σημαίνει να είσαι εντός του υπολογιστή κι όχι απλά να τον
χρησιμοποιείς. Σημαίνει να είσαι πάντα μέσα στο διαδίκτυο παρά να έχεις απλώς πρόσβαση
σε έναν διαδικτυακό κόσμο».
Όταν το metaverse μπει στις ζωές μας, αναμένεται να αλλάξει εκ θεμελίων τον τρόπο που
εργαζόμαστε, σύμφωνα με τη Wall Street Journal. Ειδικότερα, κάθε φορά που θα πρέπει να
συναντηθούμε με συναδέλφους ή πελάτες, θα συνδεόμαστε σε εικονικούς χώρους, οι οποίοι
θα είναι τόσο ρεαλιστικοί που θα μας κάνουν να αισθανόμαστε σαν να βρισκόμαστε
πράγματι εκεί. Θα βλέπουμε ο ένας τον άλλον σε μορφή avatar, τα οποία – εάν το
θελήσουμε – θα είναι σχεδόν ίδια με εμάς. Και φορώντας ειδικά γάντια, θα μπορούμε να
αγγίζουμε και να μεταχειριζόμαστε εικονικές εκδοχές πραγμάτων, όπως μηχανήματα ή
υφάσματα.
Οι εταιρείες που υιοθετούν την τηλεργασία θα συνεχίσουν να διεξάγουν σε ορισμένες
περιπτώσεις, συσκέψεις με φυσική παρουσία. Ωστόσο, κάποιοι ειδικοί αναμένουν ότι το νέο
εικονικό περιβάλλον πρόκειται να αλλάξει εκ θεμελίων τον τρόπο που εργάζονται πολλοί
άνθρωποι, ενώ θα δημιουργήσει και νέες θέσεις εργασίας, κάποιες από τις οποίες δεν
υπάρχουν ακόμα. [...]
Βέβαια, το Metaverse αναμένεται να φέρει και νέες προκλήσεις, όπως μεγαλύτερο
ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας και αναμφίβολα αύξηση του ρυθμού αντικατάστασης
υπαλλήλων, αφού η τοποθεσία θα θεωρείται λιγότερο σημαντική. Επιπλέον, οι εργοδότες θα
παρακολουθούν στενότερα όσα κάνουν οι εργαζόμενοι, γεγονός που προκαλεί
προβληματισμό σε ό,τι αφορά την ιδιωτικότητα. Τα εικονικά γραφεία θα δημιουργήσουν
επίσης την ανάγκη για νέους κανόνες – όπως για παράδειγμα, την ύπαρξη ενδυματολογικού
κώδικα για τα avatar.
Διασκευή άρθρου για τις ανάγκες του κριτηρίου, Εφ. Καθημερινή, Τάσος Ντάφλος,
09.02.2022

(https://www.kathimerini.gr/world/561708835/metaverse-pos-tha-einai-o-neos-psifiakos-
kosmos-rizikes-allages-kai-nees-prokliseis/ , ανάκτηση 11/03/22)

Κείμενο ΙΙ
Μπορεί το Metaverse να μην έχει αναπτυχθεί πλήρως ακόμη, ωστόσο τα παιχνίδια εικονικής
πραγματικότητας δίνουν ήδη μία «γεύση» για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί τα επόμενα
χρόνια.
Σύμφωνα με το World Economic Forum, είναι νωρίς ακόμα να μιλά κανείς για τους κινδύνους
και τις αλλαγές που θα φέρει το Metaverse. Ωστόσο, με βάση τα παρόντα δεδομένα

υπάρχουν τρία πράγματα που οι γονείς θα πρέπει να λάβουν υπόψιν όσον αφορά τη χρήση
του από παιδιά.
Πρώτα από όλα θα είναι δυσκολότερο να προστατευτούν τα παιδιά από ακατάλληλο
περιεχόμενο. Τα βιντεοπαιχνίδια για κονσόλες έχουν προειδοποιήσεις ειδικά για τα παιδιά.
Παρά ταύτα, οι προειδοποιήσεις στο Μetaverse θα φαίνονται μόνο στο άτομο που βρίσκεται
ήδη στην ψηφιακή πραγματικότητα. Ως εκ τούτου, αναμένεται να γίνει δυσκολότερο να
διασφαλίσετε ότι τα παιδιά έχουν πρόσβαση μόνο σε κατάλληλο περιεχόμενο.
Επιπλέον, τα παιδιά θα αξιολογήσουν διαφορετικά το Μetaverse σε σχέση με τους ενήλικες.
Σύμφωνα με ορισμένες έρευνες τα παιδιά ενδέχεται να απορροφηθούν πολύ περισσότερο
από την εν λόγω εμπειρία σε σχέση με τους ενήλικες γεγονός που δημιουργεί ερωτήματα
όσον αφορά την επίβλεψη και τον περιορισμό του χρόνου που περνούν στο Μetaverse.
Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να ασχοληθούν ενεργά με το Μetaverse. Εάν τα παιδιά φορούν τη
συσκευή, δε θα μπορείτε πια να ελέγξετε τι ακριβώς παρακολουθούν στην οθόνη. Για να
μπορούν να διασφαλίσουν ότι η εμπειρία τους θα είναι καλή και ασφαλής, θα πρέπει να
ενημερωθούν για το Metaverse και όσα προσφέρει.
Lifo, Τech & Science, 30.1.2022

(https://www.lifo.gr/now/tech-science/metaverse-ta-3-pragmata-poy-prepei-na-gnorizoyn-oi-
goneis , ανάκτηση 11/03/22)

Κείμενο ΙΙΙ
Εισαγωγικό σημείωμα: το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από το έργο
Νευρομάντης του Ουίλιαμ Γκίμπσον(1984). Ο Νευρομάντης κέρδισε τα βραβεία Hugo,
Nebula και Philip Dick και αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο για το κίνημα στον χώρο της
επιστημονικής φαντασίας που ονομάστηκε Κυβερνοπάνκ.
[...] Στην οθόνη της Sony, ένας δισδιάστατος διαστημικός πόλεμος έδωσε τη θέση του σε
ένα δάσος από γραφικές παραστάσεις που έδειχναν τις δυνατότητες αναπαράστασης στον
χώρο των λογαριθμικών σπειροειδών. Ακολούθησαν εικόνες από εργαστηριακά ζώα
συνδεδεμένα με ηλεκτρόδια σε πειραματικές συσκευές, και κράνη που κατεύθυναν οπλικά
συστήματα σε αεροπλάνα και τανκ. «Το ηλεκτροσύμπαν. Μια συμβατική παραίσθηση την
οποία μοιράζονται κάθε μέρα δισεκατομμύρια χειριστές σε ολόκληρο τον κόσμο. Παιδιά που
μαθαίνουν τις μαθηματικές έννοιες... μια γραφική αναπαράσταση των πληροφοριών που
προέρχονται από όλα τα κομπιούτερ της ανθρωπότητας. Αφάνταστη πολυπλοκότητα.
Φωτεινές γραμμές μέσα στο αδιάστατο του ανθρώπινου νου, συμπλέγματα και γαλαξίες
πληροφοριών. Σαν τα φώτα μιας πόλης που αφήνουν τη θέση τους...»
«Τι είναι αυτό;» ρώτησε η Μόλι καθώς εκείνος άλλαζε κανάλι.
«Παιδικό πρόγραμμα». Ένας χείμαρρος από εικόνες εναλλάσσονταν καθώς το μηχάνημα
συνέχισε να αλλάζει μόνο του τα κανάλια. «Σβήσε» είπε ο Κέις.
«Θέλεις να δοκιμάσεις τώρα Κέις;». Φόρεσε τη μαύρη υφασμάτινη ταινία γύρω από το
κεφάλι του, προσέχοντας να μη κουνήσει τα ευαίσθητα ηλεκτρόδια. Κοίταξε αφηρημένα προς
το πληκτρολόγιο, αλλά χωρίς να το βλέπει πραγματικά. Έβλεπε τη βιτρίνα στο Νίνσει με τα
ασημένια σούρικεν που έλαμπαν στο φως. Έκλεισε τα μάτια. Βρήκε με την αφή το κουμπί
που έβαζε σε λειτουργία τη συσκευή.
Μέσα στο σκοτάδι των κλειστών ματιών εμφανίστηκαν ασημένιες ανταύγειες σαν να
έρχονταν από το βάθος του διαστήματος και εικόνες ανάκατες σαν φιλμ που ξέφευγε από το
πλαίσιό του. Σύμβολα, εικόνες, πρόσωπα, ένας χείμαρρος από οπτικές πληροφορίες. Ένας
γκρίζος δίσκος στο χρώμα του ουρανού της Σιμπα.
Τώρα.
Ο δίσκος άρχισε να περιστρέφεται όλο και γρηγορότερα, έγινε μια σφαίρα με αχνό γκρίζο
χρώμα. Άρχισε να μεγαλώνει... Άρχισε να κυλάει, να ανθίζει για κείνον, ένα
ταχυδακτυλουργικό κόλπο από ρευστό νέον, το αδιάστατο σπίτι του, η πατρίδα του,

ξεδιπλωνόταν μπροστά του, μια τρισδιάστατη σκακιέρα που εκτεινόταν στο άπειρο. Είδε την
πορφυρή πυραμίδα της Eastern Seaboard Fission Authority πίσω από τους πράσινους
κύβους της Mitsubishi Bank of America και πιο πάνω, πολύ πιο μακριά, είδε τις σπείρες των
στρατιωτικών συστημάτων, επιβλητικές και απρόσιτες.
Και από κάπου άκουσε το γέλιο, το δικό του γέλιο, μέσα σε ένα δωμάτιο εργοστασίου, ενώ
τα δάχτυλά του χάιδευαν το πληκτρολόγιο, και δάκρυα ανακούφισης κυλούσαν στα μάγουλά
του.
Όταν έβγαλε τα ηλεκτρόδια, η Μόλι είχε φύγει και το δωμάτιο ήταν σκοτεινό. Κοίταξε την
ώρα. Είχε μείνει στο ηλεκτροσύμπαν πέντε ώρες.

Ουίλιαμ Γκίμπσον, Νευρομάντης, εκδόσεις Αίολος 1998, σ. 66-67

Παρατηρήσεις
ΘΕΜΑ Α.
Α1. Να αποδώσετε περιληπτικά σε ένα δικό σας κείμενο 60-70 λέξεων τις νέες προκλήσεις
που θα φέρει το Metaverse στην αγορά εργασίας, σύμφωνα με το Κείμενο 1.

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Β.
Β1. Να επαληθεύσετε ή να διαψεύσετε, με βάση το Κείμενο 1 και το Κείμενο 2, τις
παρακάτω περιόδους λόγου, γράφοντας στο τετράδιό σας, δίπλα στο γράμμα που
αντιστοιχεί σε κάθε περίοδο, τη λέξη Σωστό ή Λάθος:
Κείμενο 1
α. Στη νέα ψηφιακή πραγματικότητα που διαμορφώνεται η εικονική μας ζωή δεν θα μπορέσει
ποτέ να παίξει εξίσου σημαντικό ρόλο με την κανονική μας ζωή.
β. Το Metaverse θα επιφέρει ριζικές αλλαγές στον εργασιακό χώρο δημιουργώντας ακόμα
και νέα επαγγέλματα που σήμερα δεν υπάρχουν.
γ. Στον εικονικό κόσμο του Metaverse οι εργαζόμενοι εύκολα θα εξασφαλίζουν την
ιδιωτικότητά τους, αφού καθίσταται δυσκολότερο πια για τους εργοδότες να τους
παρακολουθήσουν.
Κείμενο 2
δ. Στον εικονικό κόσμο του Metaverse θα είναι εύκολο για τους γονείς μέσω ειδικών
προγραμμάτων να ελέγχουν την καταλληλότητα των βιντεοπαιχνιδιών με τα οποία
ασχολούνται τα παιδιά τους.
ε. Το Metaverse θα προσφέρει διαφορετικές εμπειρίες σε ενήλικες και παιδιά.

Μονάδες 10

Β2. α. Να δώσετε για το Κείμενο 2 δύο τίτλους. Στον έναν η γλώσσα να λειτουργεί
κυριολεκτικά και στον άλλον η χρήση της γλώσσας να είναι μεταφορική.

Μονάδες 8
β. Ο συγγραφέας του Κειμένου 1 στην τέταρτη παράγραφο χρησιμοποιεί το α ́ πληθυντικό
πρόσωπο. Ποια είναι η πρόθεσή του και ποιο το επικοινωνιακό αποτέλεσμα που πετυχαίνει;
Να μετασχηματίσετε το χωρίο χρησιμοποιώντας το γ ́ ρηματικό πρόσωπο. Τι αλλαγές
παρατηρείτε ως προς το ύφος;

Μονάδες 7
Β3. α. O συντάκτης του Κειμένου 2 επιχειρεί να πείσει τον αναγνώστη για τους κινδύνους
του Metaverse. Με ποιες επιλογές επιτυγχάνει τον στόχο του;

Μονάδες 7
β. Ο αρθρογράφος στην τελευταία παράγραφο του Κειμένου 1 εμφανίζεται πολύ βέβαιος για
τις απόψεις του. Με επισημάνετε δύο τρόπους με τους οποίους δείχνει τη βεβαιότητά του.

Μονάδες 8

ΘΕΜΑ Γ.
Γ1. Ποιο είναι το θέμα που περιγράφεται στο απόσπασμα του Κειμένου 3; Να απαντήσετε
αξιοποιώντας τρεις κειμενικούς δείκτες. Ποια θα ήταν τα συναισθήματά σας, αν ζούσατε
αναπόσπαστα δεμένοι με τον εικονικό κόσμο του Ηλεκτροσύμπαντος που αναφέρεται στο
απόσπασμα; (150- 200 λέξεις)

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Δ.
Δ1. Λαμβάνοντας υπόψη τα Κείμενα 1 και 2 καλείσαι να δημοσιεύσεις ένα άρθρο στο
ιστολόγιο του σχολείου σου (350-400 λέξεων) στο οποίο θα αναφέρεσαι στα εξής:
α) στα οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε από την τεχνολογία της εικονικής
πραγματικότητας σε διάφορους τομείς της ζωής μας,
β) στον προβληματισμό σας ως προς τους κινδύνους που ελλοχεύει.

Μονάδες 30

Κριτήριο Αξιολόγησης: Βία – Εγκληματικότητα

Κείμενο Ι

Η εγκληματικότητα δεν «ξαποσταίνει»

Τυχαία εξέλιξη» και όχι «πραγματική έξαρση του βίαιου εγκλήματος στο κέντρο της πόλης», χαρακτήρισε  κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης τα τελευταία, διαδοχικά συμβάντα, στην Αθήνα (χθεσινή «Κ», ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη). Τα «συμβάντα» περιλαμβάνουν αλλεπάλληλες ένοπλες ληστείες και ανταλλαγές πυρών μεταξύ αστυνομικών και κακοποιών, απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στο υπουργείο Εργασίας. Και μπορεί, πράγματι, να είναι έτσι· «τυχαία εξέλιξη». Εξάλλου, όπως είπε, ο ίδιος αξιωματούχος, «προκειμένου να ανακοπεί το κύμα ένοπλων ληστειών και αιματηρών συμπλοκών, όπως αυτές που καταγράφηκαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα, η ΓΑΔΑ αποφάσισε να θέσει από την Κυριακή σε εφαρμογή σχέδιο ενισχυμένης αστυνόμευσης. Θα ισχύσει καθ’ όλη την περίοδο των εορτών, κατά την οποία παραδοσιακά παρατηρείται έξαρση των περιστατικών βίας».

Κι αυτό αρκεί; Το πρόβλημα, δηλαδή, είναι ποσοτικό; Δεν παίζουν ρόλο η χωροταξική κατανομή ή η σωστή εκπαίδευση των αστυνομικών; Και τι είδους έγκλημα καλούνται να αντιμετωπίσουν; Οργανωμένο, με επιχειρησιακό σχέδιο; Πρόκειται για ενέργειες αποσπασματικές, οι οποίες έχουν κοινό παρονομαστή; ΄Η εντελώς τυχαίες και συγκυριακές; Στις ληστείες, ποια είναι η ζημιά (έχουν, δηλαδή, αυξηθεί τα περιστατικά και μαζί το ποσό των κλοπιμαίων); Ποια είναι η ηλικία και η σύνθεση των ατόμων ή των ομάδων που προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις; Η διασύνδεση των ποινικών με τους τρομοκράτες παραμένει αμείωτη και αρραγής; Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά, χρειάζεται ένα πιο ισχυρό στατιστικό δείγμα για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Εδώ και καιρό αναφερόμαστε στην έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας, όμως τα στοιχεία, τα συμπεράσματα και η ανάλυσή τους δεν επαρκούν για να συνθέσουν μια συνολική εικόνα.

Βέβαια, στην περίοδο της κρίσης, έχουμε αναφερθεί κατά κόρον στη «διάλυση του κοινωνικού ιστού». Εάν η τόσο συχνή επανάληψη είχε και πρακτικό αντίκρισμα, αυτή τη στιγμή θα επικρατούσε το απόλυτο χάος. Το πρόβλημα, ίσως, δεν είναι η «διάλυση» αλλά η κόπωση από τη διαρκή παρουσία του κινδύνου. Το καθημερινό άθροισμα μικρών ή μεγαλύτερων εκδηλώσεων ανομίας και παραβατικότητας, που γεννούν την αίσθηση ότι κανένα σχέδιο «ενισχυμένης αστυνόμευσης» δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει γιατί αναπαράγονται με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν με την οποία μπορούν να κατασταλούν. Η αίσθηση ότι επωάζεται το κακό ανενόχλητο, αποκτώντας μια αυτόνομη δυναμική.

Το ανησυχητικό είναι ότι η βία και η εγκληματικότητα δεν «ξαποσταίνουν» ακόμη κι όταν μεσολαβούν διαστήματα χωρίς γεγονότα. Ούτε βρίσκονται εν υπνώσει. Ανασυγκροτούνται και εξορμούν.

 

[Διασκευασμένο κείμενο της Μ. Κατσουνάκη, 14.12.2016, εφημερ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ]

 

Κείμενο ΙΙ

Τι σημαίνει Μπάτσος; (ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ)

Μπάτσος είναι ηχοποίητος λέξις εκ του ήχου που προκαλεί το κατακέφαλο ράπισμα, το χαστούκι, «μπατς». Γι’ αυτό στή νεοελληνική το ράπισμα λέγεται και μπάτσα ή μπάτσος (λεξικό Τεγόπουλου – Φυτράκη, 1999).

Όμως μπάτσος αποκαλείται υβριστικώς εις την αργκό και το όργανο της τάξεως (ή μπάτσμαν), ο αστυνομικός, το περιπολικό όχημα αποκαλείται μπατσικό, η όλη αστυνομία δε, καλείται μπατσαρία. Η λέξις «μπάτσος» αποτελεί ύβριν ηθικής προσβολής. Το παράξενο είναι ότι στα Ιταλικά baccio σημαίνει Φιλί!!!

Γιατί όμως ο αστυνομικός αποκαλείται μπάτσος; Είναι απλό. Προπολεμικώς και μεταπολεμικώς, εις την Ελλάδα, οι αστυνομικοί ήσαν κατά κανόνα αγράμματοι, και ευκόλως καθοδηγούμενοι από αυταρχικά καθεστώτα. Ό,τι τους έλεγε η εκάστοτε εξουσία το υιοθετούσαν. Έτσι, σπανίως εσέβοντο τα δικαιώματα του πολίτη, σπανίως ήσαν ευγενικοί και συχνά βιαιοπραγούσαν σωματικώς επί του πολίτη, ασχέτως αν δεν είχε διαπράξει αδίκημα. Αυτό ήτο κανόνας διά την Χωροφυλακή υπαίθρου, ενώ κάποιο ευγενικό Ευρωπαϊκό στυλ ενεφάνιζε η Αστυνομία Πόλεων, σχεδιασμένη εις τα πρότυπα της Scottland Yard. Ακραίο φαινόμενο ήταν οι βασανισμοί μέχρι θανάτου ή παραλύσεως πολιτών επί δικτατορίας των συνταγματαρχών (Οπρόπουλος, Μουστακλής, Τσαρουχάς, Μανδηλαράς). Το βιβλίο του Περικλή Κοροβέση «Ανθρωποφύλακες» που αναγνώσθηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης το 1971 είναι ανατριχιαστικό (γκλομπ στον πρωκτό, ξερίζωμα νυχιών με τανάλια, ραβδισμοί στα πέλματα μέχρις αιμορραγίας (φάλαγγας) κλπ.). Με απλά λόγια, με το παραμικρό έπεφτε σφαλιάρα, μπάτσος, ρόπαλο, ή και σφαίρα. Δικαίως λοιπόν ο λαός μας τους προσήψε αυτό τον υβριστικό χαρακτηρισμό.

Τα τελευταία χρόνια όμως τα πράγματα άλλαξαν. Για να εισέλθεις στις αστυνομικές σχολές χρειάζεται βαθμός 18-19, δηλαδή εισέρχονται μαθητές αριστούχοι, καλλιεργημένοι και μορφωμένοι, με γνώσεις του Συντάγματος, των νόμων και προστασίας των δικαιωμάτων του πολίτη. Για παράδειγμα ο αστυνομικός που έριξε δακρυγόνο στον Μανώλη Γλέζο, τον επισκέφθηκε την επομένη ημέρα και ζήτησε συγνώμη (2012). Βεβαίως πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Δεν είναι ολίγες οι περιπτώσεις αστυνομικών που εδιώχθησαν ως έμποροι ναρκωτικών, ως προστάτες νύχτας, ως βασανιστές (επί δημοκρατίας), αλλά και ως δολοφόνοι  παιδιών (Δ.Μελίστας, 1985, Επ. Κορκονέας και Β. Σαραλιώτης, 2010).

Θα ήτο ευχής έργον οι επικεφαλής των συνδικαλιστικών οργάνων των σημερινών αστυνομικών, αφ ενός μεν να απομονώσουν τους επίορκους συναδέλφους των και αφ ετέρου, να ζητήσουν συγνώμη ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ (όπως έκανε ο Βίλλυ Μπραντ στο Τελ Αβίβ) για όλες τις αυθαιρεσίες και μαλακίες που διεπράχθησαν στο παρελθόν από συναδέλφους των. Ίσως έτσι εξαλειφτεί και η ύβρις μπάτσος.

 

[Διασκευασμένο κείμενο της Ανδριάνας Σολδάτου, mypreveza.gr., 3 / 6/ 2013]

 

Κείμενο ΙΙΙ

Η φόνισσα

Η Φραγκογιαννού, μια γυναίκα που δεν αγαπήθηκε από τη μητέρα της και που έλαβε ελάχιστη προίκα, διακατεχόμενη από την εγκληματική ιδέα της βρεφοκτονίας και βέβαιη ότι απαλλάσσει τους γονείς από το βάρος της προικοδότησης των κοριτσιών και τα κορίτσια από τα βάσανα της ζωής διέπραξε το φόνο της εγγονής της και των δύο κοριτσιών του Γιάννη του Λυρίγκου και κυνηγημένη από τους αστυνομικούς προσπαθεί να φτάσει στο βράχο του Αγίου Σώστη ελπίζοντας στη σωτηρία της.

Αλλά την ιδίαν στιγμήν άκουσε θόρυβον όχι μικρόν επί του κρημνού. Δύο άνδρες, ο εις στρατιωτικός, ο άλλος πολίτης, με δύο τουφέκια επ’ ώμου, κατήρχοντο τρέχοντες τον κατήφορον. Ο πολίτης δεν ήτον ο δραγάτης τον οποίον είχεν αφήσει οπίσω, με τον ένα χωροφύλακα, ήτον άλλος, κι εφόρει φράγκικα. Αυτή λοιπόν ήτο η ενέδρα, την οποίαν είχε υποπτεύσει ευλόγως αυτή, με την οποίαν ηθέλησαν να την βάλουν εις τα στενά; Ιδού ότι τώρα την έφθαναν.

Η Φραγκογιαννού έτρεξεν, έκαμε τον σταυρόν της, κι επάτησεν επάνω εις το πέρασμα της άμμου. Η άμμος ήτον ολισθηρά. Το κύμα ανήρχετο, εφούσκωνε. Η γυνή δεν ωπισθοδρόμησε. Δεν είχεν άλλην σανίδα σωτηρίας. Ούτε αυτήν, την παρούσαν, μάλιστα δεν είχε.

Το κύμα ανέβαινεν, ανέβαινεν. Η Φραγκογιαννού επάτει. Η άμμος ενέδιδεν. Οι πόδες της εγλιστρούσαν.

Ο βράχος του Αγίου Σώζοντος απείχε περί τας δώδεκα οργυιάς από την ακτήν. Ο λαιμός της άμμου, το πέρασμα, θα ήτο πλέον ή πεντήκοντα βημάτων το μήκος.

Το κύμα την έφθανεν έως το γόνυ, είτα ως την μέσην. Η άμμος εγλιστρούσε. Εγίνετο βάλτος, λάκκος. Το κύμα ανήλθεν έως το στέρνον της.

Οι δύο άνδρες, οίτινες την εκυνήγουν, έρριψαν μίαν τουφεκιάν διά να την πτοήσουν. Είτα ηκούσθησαν αι φωναί των, φωναί αλαλαγμού και βεβαίας νίκης.

Η Φραγκογιαννού απείχεν ακόμη ως δέκα βήματα από τον Αϊ-Σώστην.

Δεν είχε πλέον έδαφος να πατήση· εγονάτισεν. Εις το στόμα της εισήρχετο το αλμυρόν και πικρόν ύδωρ.

Τα κύματα εφούσκωναν αγρίως, ως να είχον πάθος. Εκάλυψαν τους μυκτήρας* και τα ώτα της. Την στιγμήν εκείνην το βλέμμα της Φραγκογιαννούς αντίκρυσε το Μποστάνι, την έρημον βορειοδυτικήν ακτήν, όπου της είχον δώσει ως προίκα έναν αγρόν, όταν νεάνιδα την υπάνδρευσαν και την εκουκούλωσαν και την έκαμαν νύμφην οι γονείς της.

— Ω! να το προικιό μου! είπε.

Αυταί υπήρξαν αι τελευταίαι λέξεις της. Η γραία Χαδούλα εύρε τον θάνατον εις το πέρασμα του Αγίου Σώστη, εις τον λαιμόν τον ενώνοντα τον βράχον του ερημητηρίου με την ξηράν, εις το ήμισυ του δρόμου, μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης.

 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

 

ρουθούνια

Παρατηρήσεις

Θέμα Α

Να παρουσιάσετε σε ένα περιληπτικό κείμενο 70 – 80 λέξεων τη βασική θέση της συγγραφέως στο ΚΕΙΜΕΝΟ Ι για το φαινόμενο της βίας και της εγκληματικότητας και τις παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη για την αντιμετώπισή του.

Μονάδες 15

 

Θέμα Β

B1. Να χαρακτηρίσετε τις προτάσεις που ακολουθούν ως ΣΩΣΤΕΣ ή ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ σύμφωνα με το ΚΕΙΜΕΝΟ Ι και ΚΕΙΜΕΝΟ ΙΙ. Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας με αναφορές στο κείμενο.

ΚΕΙΜΕΝΟ Ι

α) Η κορύφωση της εγκληματικότητας στο κέντρο της Αθήνας δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός σύμφωνα με σημαίνον στέλεχος του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης

β)  Η συγγραφέας φαίνεται να μην ενστερνίζεται ότι το φαινόμενο της έξαρσης της βίας με τα διαδοχικά συμβάντα εξηγείται ικανοποιητικά

γ) Η συγγραφέας είναι βέβαιη ότι η εγκληματικότητα οφείλεται στη «διάλυση του κοινωνικού ιστού» και όχι στην επισώρευση κι άλλων παραγόντων

ΚΕΙΜΕΝΟ ΙΙ

δ) Οι αστυνομικοί στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδείκνυαν απέναντι στους πολίτες συμπεριφορά που έδειχνε το σεβασμό τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα

ε) Το περιστατικό με το Μανώλη Γλέζο αποδεικνύει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα με την αστυνομική βία στην Ελλάδα

Μονάδες 15

 

Β2. Ι. Να εξετάσετε τη λειτουργικότητα των ερωτήσεων στη δεύτερη παράγραφο στο Κείμενο Ι. Τι επιτυγχάνει η δημοσιογράφος με αυτή την εκφραστική επιλογή ως προς το επικοινωνιακό αποτέλεσμα και ως προς την οργάνωση του κειμένου;

 

ΙΙ. Να εξετάσετε το ρόλο που επιτελεί η εναλλαγή καθαρεύουσας και δημοτικής γλώσσας στη δεύτερη παράγραφο του Κειμένου ΙΙ.

Μονάδες 15

 

Β3. Τι προσπαθεί η συγγραφέας να επιτύχει στην τρίτη παράγραφο του Κειμένου ΙΙ: α. να εξηγήσει, β. να καταγγείλει, γ. να πείσει; Να επιλέξετε μία από τις παραπάνω επιλογές και να κάνετε αναφορά στους κειμενικούς δείκτες (αρκούν τρεις).

Μονάδες 10

 

Θέμα Γ

Ποια στάση τηρεί η φύση απέναντι στη Φραγκογιαννού στο τέλος του μυθιστορήματος του Αλ. Παπαδιαμάντη (Κείμενο ΙΙΙ); Με ποιους εκφραστικούς τρόπους επιλέγει να την αποδώσει ο συγγραφέας (150 – 200 λέξεις)

Μονάδες 15

 

Θέμα Δ

Στις μέρες μας, όσο  η ανάγκη ένταξης της χώρας μας σε υπερεθνικά σύνολα κρίνεται άμεση, τόσο είναι απαραίτητη και η  διαμόρφωση και η απόκτηση εθνικής συνείδησης. Να αναλύσετε την παραπάνω άποψη σε ένα αποδεικτικό δοκίμιο 350-400 λέξεων.

Εναλλακτική εκφώνηση

 

Πρόσφατα στο σχολείο έγινες μάρτυρας μιας συμπλοκής μεταξύ συμμαθητών. Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το γεγονός καλείσαι να εκφωνήσεις μια ομιλία για τους λόγους που οδηγούν στην έξαρση των φαινομένων βίας και εγκληματικότητας.

Μονάδες 30

 

Κριτήριο Αξιολόγησης : Αλληλεγγύη

Αλληλεγγύη: Κριτήριο Ενιαίας Εξέτασης Γ Λυκείου

Κείμενο Ι

Η αλληλεγγύη εκπέμπει…SOS!

Η νέα πανδημία εν έτει 2020 μας φέρνει αντιμέτωπους, συγχρόνως, με το πρόβλημα της κοινωνικής απομόνωσης, αλλά και με την γνώση του εαυτού μας και την ανακάλυψη των προβλημάτων που οι ίδιοι προκαλούμε εδώ και μερικές δεκαετίες. Εστίες πολέμων, σε διάφορα σημεία του πλανήτη, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκλητικές και απερίσκεπτες ενέργειες, επιβλαβείς για το περιβάλλον, επέφεραν θανάτους χιλιάδων ανθρώπων, αρρώστιες, σεισμούς, πλημμύρες και κάθε είδους καταστροφές. Η ανέχεια, η εγκληματικότητα και κάθε μορφή αδικίας, προβάλλουν απειλητικές για τον καθέναν μας.  Φαινόμενα και καταστάσεις που θίγουν συθέμελα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υποβιβάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.

Και όλα αυτά γιατί ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη πως όλα τα κακά προέρχονται από την πλήρη αδιαφορία του ανθρώπου για τον άνθρωπο και πως όλα εδράζονται στην απουσία αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών. Στο ατροφικό αίσθημα συλλογικής ευθύνης και δράσης, στην δυστοκία αξιολόγησης των ηθικών αξιών, στο ότι είμαστε δέσμιοι των παθών και της εσωτερικής μας ανελευθερίας. Υιοθετούμε, συχνά, την τακτική του στρουθοκαμηλισμού (αγνοούμε δηλαδή το πρόβλημα, υποκρινόμενοι πως δεν υπάρχει) με έναν εγωπαθή κυνισμό.

Η κατάσταση στη χώρα μας, και όχι μόνο, υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» της φονικής αρρώστιας που φαντάζει σαν ένας τυφώνας θανάτου μας καλεί όλους να αναζητήσουμε συλλογικές λύσεις, να γκρεμίσουμε τα τείχη ανάμεσά μας και στη θέση τους να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας, συναισθηματικής προσέγγισης για να δαμάσουμε τον επικείμενο εχθρό. Μέσα από μια πανανθρώπινη – αλληλέγγυα ματιά και συσπειρωμένη στάση να συστρατευθούμε στην επίλυση των κοινών προβλημάτων υπερβαίνοντας τον ατομικισμό, τον ωχαδελφισμό και κάθε μορφής στερεότυπα.

Η αλληλεγγύη ως μια εσωτερική δύναμη αποτελεί τη μοναδική λύση που θα οδηγήσει σε μια ενωτική διάθεση με τους συνανθρώπους μας και μια ποιοτικότερη ζωή. Μέσα από το μοίρασμα των ψυχικών αποθεμάτων ο καθένας θα προσφέρει τη βοήθειά του στο σύνολο, κατανοώντας την ανάγκη και τα προβλήματά του. Γιατί αυτό είναι η αλληλεγγύη, η υποστήριξη και η συμπαράσταση σε δοκιμαζόμενους ανθρώπους, μια ηθική επιταγή που θα προκαλέσει συνθήκες ενότητας και ομοψυχίας στους δύσκολους καιρούς.

Για την  επίτευξη του εν λόγω εγχειρήματος απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ενσυναίσθηση, η οποία θα συμβάλλει να μπούμε στη θέση και του πιο αδύναμου, του ανυπεράσπιστου, του πιο διαφορετικού και να εγκύψουμε στο πρόβλημά του. Το ήθος και η βαθιά παιδεία, η εσωτερική καλλιέργεια, η φιλευσπλαχνία και μια διάθεση προσφοράς σε κάθε μέλος της κοινωνίας εξασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή, ώστε να βγούμε αλώβητοι και σθεναροί από τις αντίξοες, πρωτόγνωρες συνθήκες της νέας εποχής.

Η αλληλεγγύη δεν είναι έννοια ταυτόσημη με τη φιλανθρωπία ή με τον εθελοντισμό, αλλά ξεπροβάλλει μέσα από το αίσθημα του καθήκοντος προς τον διπλανό και την διάθεση συμμετοχής στη δική του μάχη. Είναι η υλική και ηθική ανταπόκριση. Συνδέεται με την ανθρωπιά, την ενσυναίσθηση, τη γενναιοδωρία, τη δικαιοσύνη, την εντιμότητα και αποτελεί πρωτίστως κοινωνική αρετή. Είναι μια διαδικασία κατά την οποία θυσιάζεται το «εγώ» στο «εμείς», εξασφαλίζοντας την πρόοδο ανθρώπων, κοινωνιών και λαών όταν επεκτείνεται σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, λαμβάνοντας μια αταξική, ασυνοριακή, καθολική και πανανθρώπινη διάσταση.

Μόνο μέσα από μια τέτοια αλληλέγγυα στάση και υπερατομική συνείδηση  θα αισθανθούμε ικανοποίηση για την ανθρωπιά μας, θα ανακουφίσουμε τον πόνο μέσα μας, θα απαλλαγούμε από την ψυχική δουλεία, την ηθική αδιαφορία και τη μοναξιά της εποχής, γιατί μέσα από αυτήν την προσφορά θα ανακαλύψουμε τον αληθινό εαυτό μας, αλλά και τον διπλανό μας,  θα αναδείξουμε την κοινωνική υπόστασή μας και θα συνδιαμορφώσουμε τον ηθικό πολιτισμό.

Αξίζει να διατηρήσουμε στη μνήμη μας την αλληλεγγύη που επέδειξαν οι κινέζοι στους ιταλούς, στέλνοντάς τους υλικό και γιατρούς και συνάμα το μήνυμα:

« Είμαστε κύματα της ίδιας θάλασσας,

φύλλα του ίδιου δέντρου, άνθη του ίδιου κήπου»

 

Alfavita, 23/03/20,   Μαρία Δ. Πετροπούλου, Φιλόλογος, συγγραφέας

 

Κείμενο ΙI - Πίνακας ζωγραφικής

Αλληλεγγύη vs Κορωνοϊός: Η κόρη της ελπίδας εναντίον του (υ)ιού του θανάτου

Είναι αλήθεια πως η ελληνική κοινωνία βρίθει αντιφάσεων και παλινδρομεί μεταξύ αλληλεγγύης και ατομικισμού, όποια όμως πλευρά κι αν επιλέγει την υπηρετεί με πάθος. Ας πούμε οι Έλληνες είναι μεν αλληλέγγυοι και προστατευτικοί όταν ευαισθητοποιούνται με την αδυναμία των συνανθρώπων τους, σε ζητήματα φυσικών καταστροφών, σε περιπτώσεις ασθενών που χρειάζονται οικονομική υποστήριξη κ.α. αρκούντως δε ατομιστές όταν πρόκειται να καρπωθούν οικονομικά οφέλη (ρουσφέτια κλπ), είτε μπροστά στον κίνδυνο της ατομικής επιβίωσης ή αυτής της οικογένειάς τους.

Η αλληλεγγύη όμως δεν ορίζεται καταρχάς ως πράξη φιλανθρωπίας, δεν αφορά την κίνηση αγάπης του ισχυρού προς τον αδύναμο, αλλά είναι ο συνδετικός κρίκος της κάθε κοινωνίας, γιατί δίχως αυτή οι κοινωνίες απειλούνται υπαρξιακά. Αλληλεγγύη σημαίνει πως όλα τα κομμάτια συμμετέχουν στο κοινό καλό, πως η επιβίωση και η εξέλιξη του συνόλου απαιτεί μονάδες που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ένα δομικό μέρος του συστήματος κι όχι ως αυτοτελή υποκείμενα.

 

Η αλληλεγγύη είναι μια συνθήκη που κυρίως υπηρετεί την κοινωνική συνοχή και τη συλλογικότητα, καθώς, όπως έλεγε ο Θουκυδίδης, η συλλογική ευτυχία είναι πάνω από το ατομικό καλό. Η συνθήκη αυτού του «κοινού καλού» επιτάσσει στις κοινωνίες να επιζητούν την επούλωση των πληγών που δημιουργούνται στο κοινωνικό σώμα, γιατί ένα σώμα μπορεί να αρρωστήσει ολόκληρο όταν νοσεί ένα μέρος του. Αλληλεγγύη δεν είναι επομένως να ψωνίζεις όσα τρόφιμα μπορείς παραπάνω για να εξασφαλίσεις τη δική σου επιβίωση, αλλά να δρας με στόχο την επιβίωση του συνόλου, γιατί δίχως αυτή ούτε η δική σου επιβίωση καθίσταται δυνατή.

Αλληλεγγύη είναι να σταθείς ψύχραιμος, να αφήσεις στην άκρη τα φοβικά συναισθήματα που αυξάνουν τον ναρκισσισμό σου και να φροντίσεις αυτή η κρίση να περάσει όσο γίνεται περισσότερο ανώδυνα. Να γίνεις συμμέτοχος μιας κοινωνίας όπου τα ανθρώπινα ιδεώδη και η αλληλεγγύη είναι πάνω από το ατομικό σου συμφέρον και να κατανοήσεις πως αν το κάνεις θα είσαι περισσότερο ωφελημένος και εσύ προσωπικά.

Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο του κορωνοϊού καταρχάς θα ήθελα να εκφράσω μια ευχή: το πέρασμα του να αφήσει όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο και περισσότερη γνώση και αλληλεγγύη…Είναι σημαντικό να πούμε επίσης πως η συγκεκριμένη πανδημία έρχεται σε μια ιστορική συγκυρία όπου η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και τα δίκτυα ενημέρωσης μπορούν περισσότερο αποτελεσματικά να παρέμβουν για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο, συγκριτικά με παλαιότερες ιδίως εποχές. Παρά ταύτα ο ιός δείχνει την ευαλωτότητα του ανθρώπινου γένους το οποίο μοιάζει έρμαιο της καταστροφικής επέλασης ενός μονοκύτταρου οργανισμού. Αυτό το χαστούκι ο άνθρωπος χρειάζεται να το λάβει σοβαρά υπόψη… δεν είμαστε κατακτητές της φύσης… είμαστε μέρος της.

Ας ελπίσουμε λοιπόν ο κίνδυνος αν μη τι άλλο να μετατραπεί σε ευκαιρία να επιχειρήσουμε να γίνουμε περισσότερο αλληλέγγυοι στον συνάνθρωπο, σε αυτό που λέμε κοινωνία, διότι αν νοσεί η κοινωνία, νοσούμε κι εμείς οι ίδιοι. Ας ευχηθούμε ο ιός να «απειλήσει» κυρίως τον ατομοκεντρισμό των δυτικών κοινωνιών και να μας υπενθυμίσει την αξία της αλληλεγγύης και της ατομικής ευθύνης έναντι του συνόλου. Είναι σαν η διαχείριση της απειλής να ανασύρει εκ νέου ηθικά διλήμματα για τη λειτουργία των θεσμών και την ατομική ευθύνη, καθώς η ναρκισσιστική παντοδυναμία του ελεύθερου υποκειμένου, όπως το εμπνεύστηκε η Δύση, βάλλεται κάτω από το πρίσμα της συμμόρφωσης και της απαγόρευσης.

Το καλό σενάριο είναι ο παγκόσμιος αυτός συναγερμός να ηχήσει ξανά και ξανά για να αντιμετωπιστούν όλα τα σημαντικά προβλήματα του πλανήτη που δεν πηγάζουν από κάτι μικρό και άγνωστο αλλά από την απληστία του ανθρώπινου ναρκισσισμού, δεδομένου ότι ο άγνωστος αυτός επικίνδυνος ιός δημιούργησε συνειρμικά μεγαλύτερα φοβικά συναισθήματα από άλλους κινδύνους εξίσου ή/και περισσότερο καταστροφικούς, όπως είναι άλλες ασθένειες, η κλιματική αλλαγή, οι πόλεμοι στην ευρύτερη περιοχή, η μετανάστευση και η προσφυγιά, ή ακόμη κι ένας ενδεχόμενος πυρηνικός όλεθρος, κ.ο.κ.

Εν κατακλείδι, όπως κάθε κρίση και η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου χρειάζεται σύνεση κι αποφυγή των άκρων: τόσο ο πανικός όσο και η αδιαφορία είναι κακός οιωνός, πράγμα που σημαίνει πως ούτε η υστερική αντιμετώπιση είναι λύση ούτε η αδιαφορία και η υποτίμηση των κινδύνων

Δρ. Γιώργος Γιαννούσης,άρθρο διασκευασμένο για τις ανάγκες του κριτηρίου δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα www.pshycologynow.gr

 

Κείμενο ΙII

Η αρρώστια

Το πλοίο είναι γεμάτο μετανάστες.

Φορούν τραγιάσκες και κοστούμια

 

που γυαλίζουν στους αγκώνες,

κοιτάζουν μια προκυμαία που όλο αποχωρεί

λευκά μαντήλια που ζωγραφίζουν το κενό.

Σε μιαν εξέδρα ένας βιολιστής

παίζει κόκκινο βιολί,

φορώ ένα μαύρο φουστάνι και δεν έχω μαλλιά,

κλαις και δεν ξέρω πώς να σ’ αγκαλιάσω,

σαν να διασχίζουμε τον χρόνο

σε έρημα πλοία φαντάσματα

που προσκρούουν συνέχεια σε παγόβουνα,

μόνο και μόνο για να,

για να μην,

επειδή δεν γίνεται χωρίς

αλλά ούτε και με,

κι ο βιολιστής παίζει παράφορα βιολί

κι ενώ όλοι αρχίζουν να χορεύουν,

μου κλείνει μυστικά το μάτι

ενώ πίσω στην πόλη

τα ποντίκια μεταδίδουν την πανούκλα

που χωρίς να το ξέρουμε

όλοι μας κουβαλάμε

μες στο πλοίο

 

Από τη συλλογή Η αλεπού και ο κόκκινος χορός (2009) της Χλόης Κουτσουμπέλη

 

Παρατηρήσεις

ΘΕΜΑ Α

Πώς αποδίδει την έννοια της αλληλεγγύης και τα αποτελέσματα αυτής η συντάκτρια του κειμένου Α; (60 – 70 λέξεις).

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Β

  1. 1. Να επιβεβαιώσετε ή να διαψεύσετε τους ακόλουθους ισχυρισμούς που αναφέρονται στα Κείμενα Α και Β: και να αιτιολογήσετε την απάντησή σας με σύντομη αναφορά στο κείμενο.

α. Η συντάκτρια του κειμένου 1 θεωρεί ότι η αλληλεγγύη εννοιολογικά συμπίπτει με την φιλανθρωπία.

β. Η συντάκτρια του κειμένου 1 πιστεύει ότι η αλληλεγγύη προϋποθέτει υπέρβαση του ατομικισμού

γ. Η συντάκτρια του κειμένου 1 εκφράζει την άποψη ότι η αλληλεγγύη θα συμβάλλει στην αυτογνωσία και την ετερογνωσία.

δ. Ο συντάκτης του κειμένου 2 ισχυρίζεται πως ο φόβος είναι αντιστρόφως ανάλογος με τον ναρκισσισμό.

ε. Ο συντάκτης του κειμένου 2 μας διαβεβαιώνει πως η δοκιμασία της πανδημίας θα προσφέρει όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο και περισσότερη γνώση και αλληλεγγύη.

Μονάδες 15

 

2.Τι εννοεί ο συγγραφέας του κειμένου Β με τη φράση: «η ναρκισσιστική παντοδυναμία του ελεύθερου υποκειμένου, βάλλεται κάτω από το πρίσμα της συμμόρφωσης και της απαγόρευσης»; Να αποδώσετε το νόημα του αποσπάσματος (80-90 λέξεις).

Μονάδες 8

  1. Να εντοπίσετε τις γλωσσικές επιλογές της συντάκτριας του κειμένου Α στην τρίτη παράγραφο (πέντε αναφορές) και στη συνέχεια να αναφερθείτε στο επικοινωνιακό τους αποτέλεσμα.

Μονάδες 5

 

  1. Να συγκρίνετε τον τίτλο του πρώτου με τον τίτλο του δεύτερου κειμένου: ποιον από τους δύο θεωρείτε επικοινωνιακά αποτελεσματικότερο και γιατί;

Μονάδες 4

 

  1. 5. Ποιο επικοινωνιακό αποτέλεσμα δημιουργεί κατά τη γνώμη σας η επανάληψη της λέξης «αλληλεγγύη» στην αρχή της δεύτερης, της τρίτης και της τέταρτης παραγράφου του κειμένου B και ποια η σχέση της με το θέμα του κειμένου και την πρόθεση του συγγραφέα;

Μονάδες 5

 

  1. 6. Να εντοπίσετε τρία σημεία του κειμένου Β που το ύφος είναι αντίστοιχα προτρεπτικό, οικείο, και ουδέτερο. (Δύο παραδείγματα για το καθένα).

Μονάδες 3

 

ΘΕΜΑ Γ

Διαβάζοντας το ποίημα ποια καταλαβαίνετε ότι είναι η στάση των επιβατών του πλοίου στη δύσκολη στιγμή που βρέθηκε η πόλη τους; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με αναφορά σε τρεις κειμενικούς δείκτες. (150-200 λέξεις)

Μονάδες 15

 

ΘΕΜΑ Δ

Αξιοποιώντας στοιχεία από τα κείμενα που σας δόθηκαν να αναφερθείτε στα οφέλη καθώς και τα αρνητικά  που πιθανότατα θα προκύψουν από την καραντίνα και τη δοκιμασία της πανδημίας σε ένα άρθρο που θα αναρτηθεί στην Πλατφόρμα ασύγχρονης εκπαίδευσης του σχολείου σας με σκοπό να ενημερώσετε τους συμμαθητές σας.